Αιτωλοακαρνανία 1980-2025: Το χρονικό μιας «ανάπτυξης» που δεν ήρθε ποτέ!

Η γη της επαγγελίας… που έμεινε στην υπόσχεση

Είναι 2025 και η Αιτωλοακαρνανία συνεχίζει να περιμένει. Περιμένει την ανάπτυξη που ξεκίνησε να της υπόσχεται το πολιτικό προσωπικό της χώρας από το 1980. Ήταν η εποχή της «αλλαγής», των μεγάλων οραμάτων, των επενδύσεων. Σήμερα, 45 χρόνια μετά, η «υπόσχεση» έχει μετατραπεί σε ανέκδοτο και η «ελπίδα» σε μια πικρή ειρωνεία.

Ένας τόπος ευλογημένος… αλλά καταραμένος από την αδράνεια, η φύση ήταν γενναιόδωρη με την Αιτωλοακαρνανία. Δώρισε πλούσιο υδρογραφικό δίκτυο με τους ποταμούς Αχελώο και Εύηνο να την διασχίζουν, δημιουργώντας γόνιμες πεδιάδες.

Της χάρισε πέντε φυσικές και τέσσερις τεχνητές λίμνες την στόλισε με αμέτρητα κάστρα και φρούρια, όπως του Αντιρρίου, της Ναυπάκτου της Βόνιτσας και αλλά πολλά, με επτά αρχαιά θέατρα, την προίκισε με μια ιστορία χιλιάδων χρόνων, από τους αρχαίους Αιτωλούς και Ακαρνάνες, μέχρι τους αγώνες του 1821 και την Έξοδο του Μεσολογγίου.

Και όμως, ενώ οι δυνατότητες για τουριστική, γεωργική και βιομηχανική ανάπτυξη ήταν και παραμένουν τεράστιες, η περιοχή παραμένει παρθένα. Δεν πρόκειται για «αγνοημένο διαμάντι», αλλά για ένα ακίνητο κεφάλαιο που σκουριάζει.

Τα αρχαία θέατρα μνημεία στη λήθη, ο νομός διαθέτει τουλάχιστον επτά αρχαία θέατρα, ανάμεσα στα οποία το καλοδιατηρημένο των Οινιάδων και το ιδιαίτερο της Καλυδώνας. Επτά αρχαίοι χώροι που θα μπορούσαν να προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες, να φιλοξενούν παραστάσεις και φεστιβάλ, να αποτελούν πυλώνες πολιτισμού και ανάπτυξης.

Αντ’ αυτού, παραμένουν αναξιοποίητα. Σιωπηλά. Καταδικασμένα στη λήθη και την φθορά του χρόνου. Επτά ζωντανές αποδείξεις της πολιτικής ανεπάρκειας που έχει πλήξει τον τόπο.

Οι εννέα λίμνες: Με πέντε φυσικές και τέσσερις τεχνητές, η Αιτωλοακαρνανία θα μπορούσε να είναι το κέντρο του εναλλακτικού τουρισμού. Αλιευτικός τουρισμός, κωπηλασία, παρατήρηση πουλιών, και πλήθος άλλων δραστηριοτήτων.

Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη. Οι τεχνητές λίμνες που δημιουργήθηκαν και παρότι προορίζονταν για αρδευτικούς και ενεργειακούς σκοπούς, ούτε αυτοί οι σκοποί δεν έχουν επιτευχθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Οι φυσικές λίμνες, όπως η Τριχωνίδα, η μεγαλύτερη της χώρας, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητες, θύματα της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και της απουσίας ολοκληρωμένου σχεδίου.

Τα κάστρα σιωπηλοί μάρτυρες περιμετρικά του νομού, από την Ναύπακτο μέχρι την Βόνιτσα, βρίσκονται διάσπαρτα. Αυτά τα μνημεία, που μαρτυρούν την πλούσια ιστορία της περιοχής, θα μπορούσαν να αποτελούν επισκέψιμα αξιοθέατα, να αναδειχθούν και να αποτελέσουν πόλος έλξης για τους επισκέπτες.

Όμως, οι περισσότεροι από αυτούς τους αρχαίους μάρτυρες της ιστορίας, παραμένουν στη σκιά. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Πού ήταν όλοι αυτοί τα τελευταία 45 χρόνια; Τι έγινε με τις υποσχέσεις για ανάπτυξη; Τι απέγιναν οι μελέτες, τα σχέδια, οι εξαγγελίες;

Το μόνο που «αναπτύχθηκε» με συνέπεια και σφοδρότητα ήταν η αδράνεια. Μια αδράνεια που έχει καταδικάσει την Αιτωλοακαρνανία να ζει με την υποτιθέμενη ανάπτυξη, με την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, με την πικρή γεύση της εγκατάλειψης.

Μια ατέρμονη αναμονή Η Αιτωλοακαρνανία, με τα αρχαία θέατρα, τις λίμνες, τα κάστρα, τους ποταμούς, την ιστορία της, περιμένει ακόμα. Περιμένει το μέλλον που της υποσχέθηκαν, αλλά που δεν ήρθε ποτέ. Και το πιο ειρωνικό; Πιθανότατα θα συνεχίσει να περιμένει και το 2030, και το 2040… Και η ιστορία θα επαναλαμβάνεται, με την ίδια αδιαφορία και την ίδια πολιτική αφλογιστία.

[Σύνταξη – επιμέλεια: Βασίλης Πανόπουλος / Facebook: S.Media Aitoloakarnania]

# ΝΕΑ

• Κάνε like στη σελίδα  neaait.gr στο Facebook για να είσαι ενημερωμένος για ΟΛΑ!