Βασίλης Πανόπουλος: Από τον Δικομματισμό στον Πολυκομματισμό -Μια Εποχή Αλλαγών και Αντιφάσεων

Γράφει ο δημοσιογράφος Βασίλης Πανόπουλος

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, η πολιτική σκηνή της χώρας μας κυριαρχούνταν από το αποκορύφωμα του δικομματισμού.

Εκείνη την εποχή, σχεδόν όλοι οι πολίτες ηλικίας 50 και άνω θυμούνται με νοσταλγία ή και κριτική τις πολιτικές καταστάσεις που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη πορεία της Ελλάδας. Ο δικομματισμός – το μοτίβο των δύο μεγάλων κομμάτων που συγκρούονταν για την εξουσία – είχε φτάσει στο αποκορύφωμά του, με την κοινωνία να προσδοκά συνεχή πολιτική και κοινωνική σταθερότητα μέσα από τις παραδοσιακές πολιτικές ιδεολογίες.

Ωστόσο, η ανάγκη για εκσυγχρονισμό και ανανέωση της τότε πολιτικής σκηνής έγινε επιτακτική. Οι πολίτες, κουρασμένοι από το αδιέξοδο του συντηρητισμού που δημιουργούσε το ίδιο το πολιτικό σύστημα, και απογοητευμένοι από την έλλειψη ηγετών με όραμα και πρωτοβουλία, άρχισαν να αναζητούν νέες διόδους. Η πολιτική αυτή ανάγκη για αλλαγή και ανανέωση αποτέλεσε το υπόβαθρο για την αλλαγή του πολιτικού τοπίου και την άνοδο του πολυκομματισμού.

Το άνοιγμα του δρόμου για τον πολυκομματισμό δεν ήταν απλώς ένα αποτέλεσμα των πολιτικών εξελίξεων, αλλά και μια αντίδραση στις πολιτικές που είχαν κυριαρχήσει για δεκαετίες. Ο ψηφοφόρος, αγκάλιασε τις νέες επιλογές που προέκυπταν. Η εποχή του πολυκομματισμού ήρθε με τα νέα δεδομένα, δίνοντας τη δυνατότητα στους πολίτες να εκφράσουν την πολιτική τους θέση με μεγαλύτερη ποικιλία, καλύπτοντας το φάσμα από την αριστερά μέχρι τις πιο ακραίες δεξιές ιδεολογίες.

Ωστόσο, σε αυτήν την περίοδο που θα την ονομάσω  πολιτική της προσαρμοστικότητας, όπου οι πολίτες πειραματίζονταν με νέες επιλογές, υπήρξε και μια υπερβολή στην υποστήριξη των διαφορετικών πολιτικών τάσεων.

Αν και πάντα υποστηρίζω το δικαίωμα κάθε πολίτη να εκφράζει την άποψή του και να επιλέγει ελεύθερα την πολιτική του κατεύθυνση, η υπερβολική προσαρμογή στις «μοντέρνες» πολιτικές ιδεολογίες και η στήριξη που έδωσε σε ότι κόμμα βρήκε μπροστά του είτε αυτή ήταν ριζοσπαστική αριστερά είτε τα άκρα της δεξιάς, φανέρωσαν μια εποχή αναζητήσεων, με τις ιδεολογικές ταυτότητες να χάνονται σε μια θολή πολιτική θάλασσα.

Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι: Μετά τον δικομματισμό και την άνοδο του πολυκομματισμού, τι μέλλει γενέσθαι για την πολιτική σκηνή της χώρας μας;

Σε μια εποχή γεμάτη αντιφάσεις και πολιτικές ανισότητες, η αβεβαιότητα εντείνεται, και η απάντηση στο ερώτημα της επόμενης μέρας δεν είναι εύκολη. Τι είδους πολιτικό σύστημα μπορεί να διαμορφωθεί μετά τον πολυκομματισμό; Που ήδη αρχίζει και κουράζει. Ποιες είναι οι πολιτικές δυνάμεις που θα αναδειχθούν και πώς θα επηρεάσουν τη ζωή του πολίτη; Η επόμενη μέρα φαίνεται να έχει ανάγκη από μια νέα πολιτική κουλτούρα που θα βασίζεται στην συνεννόηση, τη συναίνεση και τον εκσυγχρονισμό.

Όλα αυτά τα ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά και περιμένουν τις απαντήσεις της πολιτικής ηγεσίας και των πολιτών. Η πολιτική πραγματικότητα του μέλλοντος μπορεί να μην είναι το ίδιο σταθερή και προβλέψιμη όπως ήταν στην εποχή του δικομματισμού, αλλά η ανάγκη για μια πολιτική που θα ενώσει και θα προχωρήσει την κοινωνία μπροστά είναι επιτακτική.

# ΝΕΑ

• Κάνε like στη σελίδα  neaait.gr στο Facebook για να είσαι ενημερωμένος για ΟΛΑ!